MALAPIT NA

Kagagaling ko lang sa departmental talk para sa mga estudyanteng may balak magshift. Nakatatawang isipin na siguro kung buhay pa ang pagkatao ko noong hayskul pa lamang ako - yung lider na Mark; marahil ay kinuha ko sa simula't sapul ang Development Studies. Marahil kung buhay pa nga iyon, sinapak ko na ang sarili ko habang ipinaliliwanag ang iba't ibang asignatura at trabahong pumapailalim dito.

Isa pa sa mga nakatawag ng aking pansin sa pagpupulong na iyon ay ang iba't ibang mga over-achievers ng mga kursong naroon. Nakatutuwang isipin ang iba't ibang mga parangal at karanasan ng mga estudyanteng nabanggit. Yun nga lang, medyo masakit din para sa akin na isiping hindi ako ganun. Naalala ko tuloy ang mga panahon kung saan napakarami kong ginagawa, yung panahon na naging katulad ko rin sila kahit paano. Dahil dito, ipinapangako ko na kapag natanggap ako sa lilipatan kong kurso, susubukin kong buhayin bubuhayin ko ang dating Mark - yung Mark na nag-eexcel sa halos lahat ng kanyang ginagawa mapaacademics man o extra-curricular activities. Inaamin kong nakakamiss nga ang mga panahon na kinikilala ako dahil sa mga nagawa ko; yung tipong kung saan saan ka pinapadala upang magsilbing kinatawan ng paaralan mo. Ayoko nang maging masaya dahil lamang nakakakita ako ng mga taong mas magaling sa akin; yung mababaw na kaligayahan na, "Wow. Ang galing naman nito. Sana ako rin ganyan." Marahil malapit na ngang matapos ang mga panahong isa lamang akong hamak na bum sa mga klase - yung tipong happy-go-lucky na pumupunta at gumagawa lamang ng mga gawain dahil kailangang gawin. Malapit nang matapos ang panahon ng pagpapahinga kung saan wala lang ang halos lahat ng ginagawa ko at mga panahon ng pakikipagkaibigan kung saan nakasentro ang buhay at gawain ko sa mga bagong kaibigang nakilala sa kolehiyo. Malapit na ang panahon ng pag-iisa ngunit mayroong isang konkretong indibidwal na identidad. Malapit na ang panahon na ako uli ang bida. Oo, AKO.