PUNO

Nawa'y di magamit sa akin sa hinaharap ang anumang isulat ko rito...

Napakaraming bagay na dapat gawin ngunit sa kabila nito, nakukuha ko pa ring ngumiti. Masaya talaga ang pakiramdam ko kapag abala ako sa maraming bagay. Kapag ganito kasi, pakiramdam ko may silbi ako at nagagamit ko nang husto ang mga biyaya sa akin ng Panginoon (Oo, banal ako ngayon. Marami akong dapat ipasalamat. :) ) At kung di ka nga naman matutuwa, tuwing nangyayari ito, sumusunod ang ibang mga bagay. Isang halimbawa na rito ang nakatatawang (Oo, nakatatawa) realidad na umaayos na ang aking pag-aaral (Maliban na lamang dun sa... Yun. Hahaha. Pero gaya nga ng paulit-ulit kong binabanggit... Yun na yun.)

Isa na lamang ang problema ko - di ko alam kung saan ko isisingit ang paggawa ng pelikula ko. Kung ano pa yung inaasahan kong, 'pinakamahalaga' para sa akin, yun pa ata ang napawalang bahala. Pero magagawan to ng paraan. Sana. Dapat. Dapat.

PS:
Gusto ko lang banggitin, ang ganda ng I Still Haven't Found What I'm Looking For ni Damien Rice. "I can't take my eyes off you... I can't take my eyes... My eyes. My eyes. 'Til I get a knife and cut you out."