DUGO

Marahil alam na ng mga nakabasa ng AMDG na isa akong weirdo magsulat - kakaibang uri ng pagkamatay, may karahasang pumapangibabaw. Sa simpleng salita - malabo. Siguro hindi ka na maninibago pag nalaman mo ang kuwentong pilit kong binubuo ngayon (sa tulong na rin ng isang kaibigan) ay siyang higit pang mas weirdo sa naunang nabanggit na kuwento. Hindi ko alam kung bakit, pero iyon talaga ang pumapangibabaw na kaisipan at pakiramdam sa akin ngayon - ang paghahampas sa isang kaawa-awang nilalang, ang pagpupumiglas, ang pagtagas ng dugo. Hindi ko ginagamit ang ganitong klaseng estilo sapagkat isinusulong ko ang karahasan. Para sa akin, ito lamang ang pinakaepektibong pamamaraan kung saan ko maipahahayag ang aking mga iniisip at nararamdaman sa kasalukuyan. Hindi rin ako magtataka kung magkamali ng pagbasa ang ilang mga karaniwang manonood (lalo na yaong mga babad sa pelikulang komersyal). Hindi ba't ang A Clockwork Orange ni Stanley Kubrick ay hindi rin gaano naunawaan ng mga manonood noong panahong ito'y ipinalabas? Maintindihan man o malabuan, magustuhan o langawin, masaya na kong makagagawa ako ng isang pelikula na ramdam ang boses ko.